สิ้นสายลายเสียงสำเนียงหาย ชีพมลายคลายสิ้นลมอัสสา
นอนแดดิ้นสิ้นใจใครจะมา แลเหลียวหาห่วงใยในห้องกลอน
ถ้าชีวิตเป็นการเดินทาง ความอ้างว้างก็เป็นเพื่อนของฉัน
คบมานานผ่านมาถึงครึ่งชีวัญ ทุกข์สุขสันต์ผ่านไปไม่ใยดี
สายชลไหลไปลับมิกลับหวน ลมแปรปรวนเปลี่ยนไปห่างหายหนี
ชีวิตเดียวถนอมไว้ให้จงดี ผ่านวันปีไปแล้วมิกลับคืน
วันวันนี้ทำดีถึงที่สุด เมื่อถึงจุดคงได้พบความสดชื่น
ทุกทุกวันทำดีทุกทุกคืน นั่งนอนยืนคิดไว้จะทำดี
Cr.วิ 12ธค.61
Comments
Post a Comment