https://timeline.line.me/post/_dWaNL0EExeNZLuIP8dfGUSd1ePNS6jsoe2LHnk8/1152270220110063317

อาขยานยากยิ่ง ประถม ๔. สมัยก่อนที่เรียนผ่านกันมา ท่องอาขยาน ขับขานดังไปทั่ว คิดถึงคุณครูที่พร่ำสอน กว่าเด็กน้อยจะเติบใหญ่ คงเหนื่อยหนัก แต่ก็ไม่พัก ยังคงสอนต่อไปรุ่นต่อรุ่น กราบ พระคุณครู นึกถึงอาขยาน นำกลับมาอ่าน อ่านตอนนี้ก็ยังอ่านยากยิ่ง สงสัยจริงว่า ตอนเด็ก ผ่านมาได้ไง แม่ กง (กาพย์ฉบัง๑๖) ๏ ขึ้นกงจงจำสำคัญ ทั้งกนปนกัน รำพรรณ์มิ่งไม้ในดง ๏ ไกรกร่างยางยูงสูงระหง ตลิงปลิงปริงประยง คันทรงส่งกลิ่นฝิ่นฝาง ๏ มะม่วงพลวงพลองช้องนาง หล่นเกลื่อนเถื่อนทาง กินพลางเดินพลางหว่างเนิน ๏ เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน เหมือนอย่างนางเชิญ พระแสงสำอางข้างเคียง ๏ เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง เริงร้องซ้องเสียง สำเนียงน่าฟังวังเวง ๏ กลางไพรไก่ขันบรรเลง ฟังเสียงเพียงเพลง ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ๏ ยูงทองร้องกระโต้งโห่งดัง เพียงฆ้องกลองระฆัง แตรสังข์กังสะดาลขานเสียง ๏ กะลิงกะลางนางนวลนอนเรียง พระยาลอคลอเคียง แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง ๏ ค้อนทองเสียงร้องป๋องเป๋ง เพลินฟังวังเวง อีเก้งเริงร้องลองเชิง ๏ ฝูงละมั่งฝังดินกินเพลิง คางแข็งแรงเริง ยืนเบิ่งบึ้งหน้าตาโพลง ๏ ป่าสูงยูงยางช้างโขลง อึงคะนึงผึงโผง โยงกันเล่นน้ำคล่ำไปฯ จากแบบเรียนภาษาไทย โบราณ ในเรื่อง พระไชยสุริยา โดยท่านสุนทรภู่ ซึ่งตอนนั้น ได้ท่องจำตั้งแต่ชั้นประถมปีที่ ๔ ตอนนี้ยังจำได้แม่นยำ เลยได้ นำมาทบทวนให้เด็กรุ่นนี้ได้อ่านกันบ้าง